สุดทาง(Live At ริมโขง)

เราทั้งหลายเราต่างเกิดมา

  • เราทั้งหลายเราต่างเกิดมา
  • เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของของโลก
  • ที่สดใสสวยงามและบางทีราวว่าขื่นขม
  • ไร้ซึ่งเพียง สิ่งใด
  • ที่ติดตัวมาดั่งคนทุกคน
  • มีเพียงถนนที่ถูกเตรียมไว้
  • เพื่อให้เราพบกับสิ่งนานา
  • เราต่างเกิดมาเพื่อมีเวลาที่ไม่สมดุล
  • บางคนเกิดมาก็มีต้นทุน
  • ที่วางอยู่รายล้อม
  • บางคนเกิดมาบนความไม่พร้อม
  • แต่เราทั้งหลายต่างก็ต้องยอม
  • ต้องยอมรับว่าที่เรามี
  • ไม่ได้ต่างอะไรกับใครสักคน
  • คือจิตใจของเรา
  • ที่ใช้เก็บเกี่ยวความสำคัญ
  • เก็บบันทึกความงดงาม
  • ในช่วงที่อยู่บนเส้นทาง
  • รักษามัน ให้ดี
  • อย่าเก็บมาคิดจนใจบอบช้ำ
  • ปรารถนา
  • ถึงการที่เราเกิดมาอย่างพึงพอใจ
  • มีแค่ไหน ไปแค่นั้น
  • อย่างคอยระวัง
  • อย่าพาตัวเองไปรับฟัง
  • อะไรก็ตามที่บั่นทอน
  • ใช้ดวงใจ คัดกรอง
  • ว่าอะไรดีไม่ดีก็พอ
  • เพียงเท่านี้เราจะสุขใจ
  • ถ้าเราปล่อยวางบางอย่างให้เป็น
  • โดยอย่าไปคิดอย่าไปสน
  • ข้างทางถนนที่มันแสนไกล
  • ย่อมมีดอกไม้สีสันมากมาย
  • ทั้งสวยและเหี่ยวเฉา
  • โลกใบนี้ที่มันกว้าวไกล
  • ทุกอย่างผ่านมาเพื่อเป็นเรื่องราว
  • บางคนผ่านมาเพื่อเคียงข้างเรา
  • แต่บางคนเข้ามาเพื่อให้เรียนรู้
  • แต่สุดท้ายทุกคน
  • จากเราแสนไกล
  • เหลือไว้แค่ความหลัง
  • ความสุขล้น นับพัน
  • ก็กลายเป็นส่วนหนึ่ง
  • ที่ได้เคย เกิดมี
  • ที่ได้เคยทำให้นึกถึง
  • ที่ได้เคย คำนึง
  • พวกเราควรจึงเก็บไว้ในใจ
  • ต่อให้คนมากมาย
  • บัญญัติเอาไว้ว่าทำอย่างนี้
  • หรืออาจจะเป็นสถานที่นี้
  • จะทำให้เรามีความสุขล้น
  • ถ้าเรามา แต่ตัว
  • เราควรจะเดินให้สุดถนน
  • ไม่มีใครสักคน
  • ที่จะพบเจอแต่สิ่งสวยงาม
  • แต่หากถนนเส้นใด
  • ที่เราเดินไปแล้วใจมันเจ็บช้ำ
  • ก็ควรเปลี่ยนเส้นทาง
  • ในตอนที่เรายังพอมีแรง
  • อย่าผูกมัดตัวเองไว้
  • กับอะไรที่มันทิ่มแทง
  • เพราะเมื่อที่เราสิ้นแรง
  • เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
  • ต่อให้ใคร เกิดมาบนสิ่งใดกัน
  • แต่เมื่อพอถึงวัน
  • ทุกคนล้วนแล้วแต่ส่งคืน
  • มันไม่มีใครเอาไปติดตัว
  • คนทั้งหลายต่างก็ต้องลืม
  • แม้แต่ความฝันที่มีมากมาย
  • ก็จะถูกกลืนกลับคืนสู่ดิน
  • จงมีชีวิตในวันต่อวัน อย่างธรรมดา
  • เก็บเกี่ยวไขว่คว้าแค่เพียงที่ไหว
  • แล้วใจไม่เจ็บช้ำ
  • และภูมิใจกับสิ่งที่ทำ
  • รวมทั้งจดจำแค่สิ่งที่ดี
  • ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้
  • เราอาจจะมีโอกาสอีกไหม
  • ขอให้เราจงเป็นหนึ่งคน
  • ยามเมื่อแก่ชรา
  • ที่มองขอบฟ้า
  • เมื่อสุริยากำลังจะตกพื้น
  • แล้วไม่มี สิ่งใด
  • ติดอยู่ในใจที่เคยหลงลืม
  • ทำได้เพียงแค่ยืนโบกมือ
  • ให้แก่ความหลังที่มันงดงาม
  • อยู่อย่างนั้น
00:00
-00:00
View song details
มาร้องเพลงคู่กันเถอะ!

23 8 1

4-4 20:40 OPPOCPH1931

Gifts

Total: 0 22

Comments 8