ตราบลมหายใจสุดท้าย
กายที่เธอมองเห็นว่างาม
- กายที่เธอมองเห็นว่างาม
- สุดท้ายความเสื่อมทรามจะมาพรากไป
- ร่วงโรยลงในสายธาร
- ยามกาลเวลาหมุนไป
- ชีวิตต้องแตกสลายไม่มีเที่ยงแท้
- ผมเส้นงามถึงคราวร่วงไป
- แขนขาที่เคยว่องไวกลับไร้เรี่ยวแรง
- โรคภัยเฝ้าคอยคุกคาม
- ติดตามไปในทุกแห่ง
- เกิดแก่เจ็บตายสำแดงเป็นธรรมดา
- หากเธอมองทุกการเกิดมาที่มีอย่างลึกซึ้ง
- เราทั้งหลายต่างถูกรัดตรึง
- ด้วยกามและตัณหา
- ดั่งแมงมุมที่วางสายใย
- กลับติดใยที่ตนสร้างมา
- เกิดวนอยู่ในโลกาไม่หลุดพ้นไป
- ห้วงแห่งภพจบลงที่ใจเห็นภัยที่เกิดมา
- ในสังขารที่เคยแบกมากำลังเสื่อมสลาย
- เปิดดวงตาเห็นความสัตย์จริง
- จากความจริงของเมืองแห่งกาย
- ตราบที่ลมหายใจสุดท้ายจะคืนสู่ดิน
- หากเธอมองทุกการเกิดมาที่มีอย่างลึกซึ้ง
- เราทั้งหลายต่างถูกรัดตรึง
- ด้วยกามและตัณหา
- ดั่งแมงมุมที่วางสายใย
- กลับติดใยที่ตนสร้างมา
- เกิดวนอยู่ในโลกาไม่หลุดพ้นไป
- ห้วงแห่งภพจบลงที่ใจเห็นภัยที่เกิดมา
- ในสังขารที่เคยแบกมากำลังเสื่อมสลาย
- เปิดดวงตาเห็นความสัตย์จริง
- จากความจริงของเมืองแห่งกาย
- ตราบที่ลมหายใจสุดท้ายจะคืนสู่ดิน
- เปิดดวงตาเห็นความสัตย์จริง
- จากความจริงของเมืองแห่งกาย
- ที่เคลื่อนไหวในลมหายใจที่มีแต่ปัญญา
Bình luận 2
เพราะมาก555กลับมาฟังอีกรอบ55555
ขอบคุณมากคร้าาา