บัวกลางบึง
อนาถเหลือล้ำ บัวบานเหนือน้ำ
- อนาถเหลือล้ำ บัวบานเหนือน้ำ
- อยู่ห่างคน
- ลับตาอยู่จน กลางบึง
- ได้แต่ชะเง้อ ละเมอ รำพึง
- เจ้าอยู่ถึงกลางบึง
- ปล่อยให้ผึ้ง เชยชม
- แดดส่องผิวน้ำ
- บัวพลอยหมองคล้ำ
- ด้วยแดดเผา
- สีเจ้าก็เศร้า ด้วยลม
- ตกดึก น้ำน้อย
- นอนคอยคนชม
- เจ้าต้องคลุกโคลนตมกลีบ
- ที่บ่ม โรยรา
- บัวน้อย ลอยอยู่กลางบึง
- ครั้นคนเอื้อมไม่ถึง
- มีฝูงผึ้งบินมา
- อยากพักพิงบนหิ้งบูชา
- เขาไม่ปรารถนา
- แล้วจะว่าเขาแกล้ง
- โธ่ อยู่ไกล หนักหนา
- บัวซ่อนหลบตา แอบแฝง
- หากปล่อยทิ้งไว้พอใจแมลง
- สิ้นกลิ่นสีโรยแรง
- แล้วคงเหี่ยวแห้งคาบึง
ร่มขลุ่ย ป.กรุงเก่าเป่า
ด้วยขลุ่ยนุ่มละมุลทำจากรากไม้พะยูง G
38 4 2481
7-30 21:01 HUAWEI Mate 20 X
ความเห็น 4
เพราะมากครับ
ขอบคุณนะครับ
ไพเราะมากคับพี่ป้อมขอเป่าบ้างนะคับ
ดีเลยครับ