สัปเหร่อ
คนเรามีกรรม
- คนเรามีกรรม
- เหมือนคำพุทธภาษิต
- ว่าเกิดมาใช้หนี้ชีวิต
- ลิขิตไปตามบาปกรรมสร้างมา
- เกิดมาเป็นคน
- บ้างมีบ้างจนเป็นธรรมดา
- เหมือนเป็นสัญญา
- โลกเรานี้หนาเปรียบโรงละคร
- เกิดมาทุกคน
- ไม่พ้นที่เชิงตะกอน
- เหลือตัวล่อนจ้อน
- ที่หลับที่นอนเหมือนกันคือโลง
- คนเรามีกรรม ต้องทำกุศลไว้บ้าง
- เพื่อแบ่งเบา หนี้บาปตามล้าง
- คิดสร้างแต่บุญ เป็นทุนเชื่อมโยง
- อย่าหยิบอย่าฉวย หาทางร่ำรวย
- ด้วยการกินโกง แม้นตายเข้าโลง
- บาปกรรมเพราะโกง
- ติดตามเรื่อยไป
- ถึงเป็นเศรษฐี
- มั่งมีเงินทองเพียงใด
- หมดลมแล้วไม่
- อาจนำเงินไปได้เลยสักคน
- เวรกรรมตามทัน
- เห็นกันด้วยตาก็บ่อย
- เศร้าอยู่ใน ทุกข์ไม่ใช่น้อย
- ไม่ค่อยจดจำ ในความทุกข์ทน
- สวรรค์ในอกและมีนรกในดวงกมล
- ขอเตือนทุกคน
- ว่ามีหรือจนไม่เห็นสำคัญ
- หมดลมหายใจ
- แล้วไปนอนเรียงเคียงกัน
- ที่ป่าช้านั่น
- ไม่พ้นมือฉันพวกสัปเหร่อ
- เวรกรรมตามทัน
- เห็นกันด้วยตาก็บ่อย
- เศร้าอยู่ใน ทุกข์ไม่ใช่น้อย
- ไม่ค่อยจดจำ ในความทุกข์ทน
- สวรรค์ในอกและมีนรกในดวงกมล
- ขอเตือนทุกคน
- ว่ามีหรือจนไม่เห็นสำคัญ
- หมดลมหายใจ
- แล้วไปนอนเรียงเคียงกัน
- ที่ป่าช้านั่น
- ไม่พ้นมือฉัน พวกสัปเหร่อ
Komen 1
ไพเราะและให้ข้อคิดที่ดีมากครับ👍👍👍🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹