ถึกควายทุย7
นับจากวัน
- นับจากวัน
- ที่ชายคนชื่อบัวลอย
- ล้มหายตายจากเพื่อนฝูง
- มะโหนกคนที่เคยทํานา
- ก็บากหน้าไปเป็นพลทหาร
- ทิ้งที่นาที่ถูกโกงเอาไป
- ทิ้งคราดคันไถทิ้งควายชรา
- บัดนี้ก็เป็นเวลา
- ผันผ่านมาได้ห้าหกปี
- รอยไถยังฝังใจฝังกาย
- ของลูกผู้ชายคนชื่อมะโหนก
- ครั้งนายหนืดนายทุนนายเงิน
- ใช้อิทธิพลล่วงเกิน
- คนยากคนจน
- แสงตะวันสาดพรม
- พื้นนาผืนเก่าที่
- เคยเฝ้าทํากินมานมนาน
- ความคิดแตกกระเจิดกระเจิง
- กระจัดกระจาย
- แต่ความหมายลึกลํ้า
- รอยไถเจ้ากลายเป็นรอยแค้น
- จากสองแขนของลูกผู้ชาย
- แต่สมองยับยั้งชั่งใจ
- อหิงสกะ อโหสิกรรม
- ความทุกข์กดทับนับไม่ถ้วน
- ที่นาที่สวนถูกเขาโกงเอาไป
- ครั้งนายหนืดนายทุนนายเงิน
- ใช้อิทธิพลล่วงเกิน
- คนยากคนจน
- นับเป็นปี
- ของชายนายทุนนายหนืด
- ได้ไปเป็นถึงรัฐมนตรี
- ประชาชนเลื่อมใสศรัทธา
- ไม่ทราบที่มาของความยิ่งใหญ่
- เขามีเงินซื้อทุกสิ่งทุกอย่าง
- ซื้อความหวังอนาคตสดใส
- ผลกรรมระดับตําบล
- จะตกแก่ประชาชน
- ทั้งประเทศไทย
- ภาพของชายคนชื่อบัวลอย
- เหยียบระเบิดร่างห้อย
- ปกป้องอธิปไตย
- ให้บรรดาผู้หลากมากร้าย
- ได้อยู่กินอาศัยอย่างมีหน้ามีตา
- อันความรัก กรุณา
- เมตตา ปรานี
- ย่อมไม่มีสิ่งใดจะเทียบได้
- จะให้หลั่งรดลงพื้นนา
- จะไปนําไปพากันมาจากไหน
- ในหัวใจของชายคนชื่อมะโหนก
- ทบทวนมาถึงบทสุดท้าย
- อโหสิกรรมหลับให้สบาย
- นิ้วสอดโก่งไกส่งหัวตะกั่ว
- โทรทัศน์หนังสือพิมพ์ลงข่าว
- กลับกลายเป็นเรื่องราวกลิ่นคาวโลกีย์
- จนท่านหนืดเกือบต้องกลายเป็นผี
- รอไว้วันพรุ่งนี้
- จะมีข่าวคืบหน้า
ความเห็น 0