ฝนหนาวสาวครวญ
ยาม ย่างเข้าสู่
- ยาม ย่างเข้าสู่
- เขตฤดูฝนพรำ
- ตกกระหน่ำเสียจนพร่างพราว
- ฝนก็พรมซ้ำลมก็หนาว
- ยิ่งคิดสาวเปลี่ยวใจ
- ยาม เมื่อสายฝนพรำ ลงมา
- ท้องฟ้า คงมัวและมืดไป
- มอง แล้วเรายิ่งเศร้าฤทัย
- ยามหนาวไม่มีใคร ประคอง
- ครวญคร่ำ พร่ำบ่น
- ยามเมื่อฝน พร่างพราว
- จิตยิ่งผ่าวนึกถึงคู่ครอง
- ครั้น เมื่อเรา เคล้าคู่อยู่สอง
- ไม่คิดหมอง หม่นเลย
- ลมยิ่งหนาว สาวก็ยิ่งตรม
- ขื่นขม ระทมไร้คู่เชย
- ครวญถึงคำ ที่ร่ำภิเปรย
- เธอได้เคยรำพัน จากใจ
- ถึงแม้จะมี ผ้าห่ม
- กันหนาวร้าวราน
- หรือ จะต้านความหนาวข้างใน
- ดังเหมือนมีเธอคู่ฤทัย
- คงจะไม่มา อาวรณ์
- ยามย่างเข้าสู่
- เขตฤดูฝนพรำ
- ตกกระหน่ำเสียจนเปียกปอน
- หนาว หัวใจ ได้แต่กอดหมอน
- เฝ้า ทอดถอนอุรา
- คอยให้ฝนหายพรำ คงนาน
- สะท้าน ฤทัยไม่สร่างซา
- ลมฝนเย็น กระเซ็นพัดมา
- ใครหนอที่จะมา อุ่นไอ
Komentar 0