Kuusou For Rest
อีกครั้งที่สายลมร้อนยังพัดผ่าน
- อีกครั้งที่สายลมร้อนยังพัดผ่าน
- ฉันจึงเปิดบานหน้าต่างออกมารับ
- แล้วก็ได้ยินเสียงขับขานไพเราะแว่วมาจากที่ไกล
- ปล่อยทิ้งหนังสือที่ฉันกำลังอ่าน
- แล้วหันมาคุยกับเจ้านกที่บินหลงมา
- พร้อมทั้งอำลาช่วงบ่ายของวันนี้ไปดังเช่นเคย
- โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยเรื่องและราว
- และเป็นฉันเองที่หยุดอยู่ตรงนี้
- ไม่เคยจะมีผู้ใดทำความเข้าใจว่าข้างในฉันแค่เหงา
- หลบหนีเรื่องร้ายและเข้ามาในป่าซ่อนตัวอยู่ในบ้านหลังน้อยที่ห่างไกลจากผู้คน
- ฉันเลยต้องทนมีชีวิตที่เงียบเหงาเมื่อไม่มีผู้มาเยือน
- อย่าสบสายตาใครฉันเฝ้ารำพันอยู่ตรงนี้
- แค่เพียงยอมทนสักหน่อยก็ไม่เหงาเท่าไหร่
- อยู่กับสิ่งของมากมายก็ไม่เลวร้ายหรอกนะ
- หากอยากรู้เรื่องราวก็หาเอาจากหนังสือที่เก็บไว้
- หากอยากจะออกไปมองโลกที่แสนกว้างใหญ่
- จะมีใครทำอะไรฉันรึเปล่านะ?
- ความกังวลยิ่งก่อตัวขึ้นมา
- ก็อยากจะหาเหตุผลที่ตัวฉันยังอยู่
- แต่แล้วก็รู้สึกได้
- นี่คือชีวิตฉันนี่นา
- เน่เน่โลกอันแสนกว้างไกล
- แม้ว่าตัวฉันจะทำได้เพียงแค่เฝ้าจินตนาการ
- ฉันยังเฝ้ารออยู่
- จนกว่าจะมีใครสักคนเข้ามาเยือน
- ฝันถึงโลกที่ฉันไม่เคยเจอ
- แล้วมองเหม่อออกไปไกลกว่าที่คิด
- และในทันใดก็ได้ยินเสียงใครพร่ำบ่นอยู่ไม่ไกล
- ตกใจเสียจนเผลอทำถ้วยชาหล่น
- ด้วยในความจริงไม่เคยเจอผู้ใด
- ฉันจะทำยังไงเมื่ออีกฝั่งของประตูนั้นมีผู้มาเยือน
- อย่าสบสายตาใครเพราะคนที่ถูกมองจะดับสูญ
- พ่อแม่ของฉันพร่ำสอนให้ฟังเรื่อยมา
- และบอกให้ฉันจงจำไว้ว่ามีพลังอยู่เช่นนั้น
- เรื่องราวเล่าขานไปฉันเป็นเหมือนปีศาจในตำนาน
- ก็ไม่แปลกใจที่ใครจะพากันนึกหวั่น
- ก็เข้าใจแต่ไม่อยากจะยอมรับ
- ก็อกก็อกก็อกเขากำลังเคาะประตู
- ผู้มาเยือนคนเดียวที่หลงเข้ามา
- บอกตามตรงพูดว่าตกใจ
- คงยังไม่พอช่วยบรรยาย
- เน่เน่โลกที่ฉันเคยเฝ้ารอ
- ที่ตัวของฉันพร่ำขอแค่เพียงให้ได้จินตนาการ
- แท้จริงแล้วเข้ามา
- เปิดประตูสู่โลกของฉันอย่างง่ายดาย
- ร่างที่สั่นสะท้านด้วยนึกกลัวไม่ยอมลืมตา
- เรื่องเล่าขานไม่ได้ยินมาบ้างรึไง?
- "ถ้าฉันเผลอสบตามันอาจทำร้ายเธอก็ได้"
- ฉันว่าไปแต่เธอก็แค่ยิ้ม
- "แต่บางทีนะก็นึกกลัวว่าในสักวัน
- ร่างกายผมมีอันต้องดับสูญไป
- งั้นเธอคิดว่าดีกว่ามั้ยถ้าหากวันนี้ผมชวนเธอหนีไปด้วยกัน?"
- เสียงสะท้อนก้องอยู่ในหัวใจ
- เป็นเธอนั่นเองที่ฉุดฉันไปพบความจริง
- ให้ดนตรีลั่นดังกังวาล
- เปลี่ยนแปลงโลกนี้ที่มืดหม่น
- รู้มั้ยฉันอยากขอบคุณเหลือเกิน
- ที่เข้ามาสอนให้รู้ถึงความหมายและคุณค่าของฉัน
- แม้คงต้องมีวันที่เดินหลง
- แต่ก็รู้มีเธอที่เฝ้ารอ
- อีกครั้งที่สายลมร้อนนั้นพัดพา
- ให้เสื้อคลุมที่สวมมาสะบัดพริ้ว
- ฉันได้แต่ปล่อยชายเสื้อให้พัดปลิวอิสระอย่างเช่นเคย
เทส-- มันร้องเร็วไป-- (มีพากย์นรก555)
29 1 1
2022-8-19 08:32 XiaomiM2010J19CG
Komen 1
ติดตามเสมอน้า