ร่มสีเทา
ฉันเฝ้าถามความสุขอยู่ที่ไหน
- ฉันเฝ้าถามความสุขอยู่ที่ไหน
- ชายที่เขาเดินผ่านฉันเข้ามา
- บอกกับฉันขอร่มสักคัน
- แต่ว่าที่มือเขาก็มีหนึ่งคัน
- ก็แปลกใจ
- ท่ามกลางหยดฝนโปรยปราย
- เขาก็ถามฉันว่าอยากสุขไหม
- ลองหุบร่มในมือสักพักหนึ่ง
- และเงยหน้ามองวันเวลา
- มองหยดน้ำที่มันกระทบตา
- ยังเปียกอยู่ใช่ไหมหรือไม่มีฝน
- บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน
- ถ้ามองจากตรงนี้
- เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่าง
- อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ
- หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
- สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
- ไม่ได้ไกลที่ไหนอยู่แค่นี้เอง
- ยิ้มฉันยิ้มมากกว่าทุกครั้ง
- สุขที่ฉันตามหามาแสนนาน
- อยู่ตรงนี้แค่เพียงเข้าใจ
- อย่าไปยึดถือมันและกอดไว้
- ก็แค่ร่มเท่านั้น เท่านั้น
- บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน
- ถ้ามองจากตรงนี้
- เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่าง
- อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ
- หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
- สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
- ไม่ได้ไกลที่ไหนอยู่แค่นี้เอง
- ฉันเห็นเธอถือร่มผ่านมา
- เต็มไปด้วยร่องรอย
- และคราบน้ำตา
- ฉันได้เห็นแล้วมันปวดใจ
- ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ทุกข์
- ฉันก็เป็นเหมือนเธอ
- เธอได้ยินไหม
- อยากขอให้เธอลองโยน
- ร่มที่ถือเอาไว้หนัก
- โยนมันออกไป
- บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน
- ถ้ามองจากตรงนี้
- เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่าง
- อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ
- หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
- สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
- ไม่ได้ไกลที่ไหน
- อย่าไปยึดอย่าไปถือ
- อย่าไปเอามากอดไว้
- ก็จะไม่เสียใจ
Komentar 0