RED
ความเลือนลางปรากฏในสายตา
- ความเลือนลางปรากฏในสายตา
- อยู่กลางอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องยังนภา
- เเดดลมฝนเเทรกเมฆา
- เพราะเหตุใดตัวฉันจึงไม่สามารถพูดกล่าวถึงมัน
- เส้นทางที่ลัดกลายเป็นระยะสุดไกล
- กับทางที่ไร้เหล่าผู้คน
- ตัวฉันยังคงเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไป
- กุมมือที่ชื้นจับเอาไว้
- ถนนไขว้กันท่ามกลางผืนนาไสว
- เปรียบดังนทีที่ไหลริน
- ตัวฉันที่มันหยุดยืนนิ่งไม่ไปไหน
- ท่ามกลางเสียงร้องเรไร
- ใน*ฤดูที่ร้อน*กำลังผ่านเดินข้ามวันวานนั้น
- อุณหภูมิของฝน
- กลิ่นหญ้าในหน้าร้อน
- ถ้าลองจับ
- ผสมรวมเข้าด้วยกัน
- เราไม่อาจจะนับวันคืนที่ผ่านพ้นทั้งหมดนั้น
- ดังฤดูที่ผัน
- เมฆาบนท้องฟ้าเริ่มร้องบอก
- ให้รู้ว่ากำลังเเปรเปลี่ยนไป
- มือของฉันเปรอะเปื้อนโคลนดำ
- เลอะละเลงไม่มีทางจะยอมรับ
- "ยากจังเลยนะ"เธอหัวเราะเขินอาย
- ตัวเธอกับฉันพวกเราไม่เหมือนกันเลย
- ความเลือนลางปรากฏในสายตา
- อยู่กลางอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องยังนภา
- เรื่องราวที่นึกถึงขึ้นมา
- เพราะเหตุใดตัวฉันจึงไม่สามารถพูดกล่าวถึงมัน
- ถ้าหากยินยอมเดินทางเดียวกัน
- จงหัวเราะให้ดัง
- ตัวเธอจากหายไปยังที่หายไกล
- นัยน์ตาเธอนั้น
- เเค่ถูกเคลือบย้อมด้วยสี
- ที่ยังไม่เคยได้เห็นมาจากที่ไหน
- เเววตาไม่กะพริบเลยเเม้สักครั้งให้ได้รู้
- มีเพียงเเค่ฉันที่ยังคงมองดูสีสัน
- คนพวกนั้นไม่เข้าใจ..
Komen 2
เพราะมากๆ
ละลายเลยอะ งุ้ยย