WeSing

มองตัวเองเท่าที่เห็นเช่นวันนี้ ยังไม่มีคู่เคียงคิดได้ชิดใกล้ มองตาลเด่นก็เห็นภาพซาบทรวงใน เหมือนหัวใจที่ทุกข์ท้นเหมือนต้นตาล

เกิดเป็นตาลต้นเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวแท้ ยืนแน่วแน่ทายท้าอย่างกล้าหาญ สัญลักษณ์ร่องรอยประสบการณ์ เกิดเป็นตาลยืนต้นจึงจนใจ

แม้นหนาวเหน็บเพียงใดไม่เคยหวั่น แดดแรงนั้นทานทนได้ไม่น่าห่วง แต่ลมไล้ให้ใบลู่ดูหลอกลวง เหมือนตกห้วงเสน่หาอุราราน

เพียงสายลมโลมไล้ใบก็พลิ้ว เสียงหวีดหวิววังเวงเป็นเพลงไม้ แม้นไม่ล้มแต่ลมพัดก็กวัดไกว สบัดใบไล้ลมแม้นลมลวง

ผ่านพายุแรงกล้ามาหลายหนาว แต่ละคราวหนาวลึกจนเหลือที่ เสียงฟ้าฟาดมันบาดลึกลงทุกที อสุนีไม่เคยเหงาไม่เข้าใจ

ตาลต้นเดี่ยวเดียวดายที่ปลายนา เหมือนแกร่งกล้าท้าทายลมห่มใจเหงา อยู่เดียวดายที่ท้ายนามานานเนาว์ เก็บความเศร้าซ่อนซุกทุกราตรี