สถานีดวงจันทร์
ฉันก้าวเดินขึ้นไป
- ฉันก้าวเดินขึ้นไป
- บนขบวนสุดท้าย
- และหาที่นั่งดีๆ
- เผื่อจะมีคนข้างกาย
- เวลานี้ก็มีเพียง
- ฟ้าที่เปลี่ยนสี ไป
- ทอดยาวเหลือเกินหัวใจ
- รถเคลื่อนไปบนทาง
- จนใครบางคนผ่านมา
- เขาขึ้นและเดินเขยิบ
- จนติดเกือบชิดหน้าตา
- เวลานี้ก็มีเพียง
- เราที่อยู่ใกล้กัน
- เกือบชิดจนสัมผัส เธอนั้น
- ฉันคิดว่ามันคงดี
- ถ้าเราได้ยืนห่างๆ
- โดยไม่ชิดจนเกินไป
- อาจทำให้ใจลอย
- ไปถึงไหน
- ถึงแดนดินใด ที่ไหน
- ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจ
- กับเหตุการณ์นี้
- ฉันคิดว่าคงดี
- ถ้าเราได้ลองรู้จัก
- พูดทักและทายกันเบาๆ
- ข้างกายเธอ
- คนที่ไหน เธอไม่มีแฟนใช่ไหม
- มันคงพูดยากเกินไป
- สวัสดีครับทุกท่าน
- มองตรงไปจะเห็นดวงดาว
- นับตลอดวินาทีนี้
- คงใกล้จะเข้าหน้าหนาว
- สิ่งที่สัมผัสได้
- จะเกิดขึ้นในตอนเช้า
- ความสุขทุกขณะ
- จะติดตัวไปกับเรา
- รถเคลื่อนไปบนทาง
- จนใครบางคนผ่านมา
- เขาขึ้นและเดินเขยิบ
- จนติดเกือบชิดหน้าตา
- เวลานี้ก็มีเพียงเราที่อยู่
- ใกล้กัน
- เกือบชิดจนสัมผัส เธอนั้น
- ฉันคิดว่ามันคงดี
- ถ้าเราได้ยืนห่างๆ
- โดยไม่ชิดจนเกินไป
- อาจทำให้ใจลอย ไปถึงไหน
- ถึงแดนดินใด ที่ไหน
- ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจ
- กับเหตุการณ์นี้
- ฉันคิดว่าคงดี
- ถ้าเราได้ลองรู้จัก
- พูดทักและทายกันเบาๆ
- ข้างกายเธอ
- คนที่ไหน เธอไม่มีแฟนใช่ไหม
- มันคงพูดยากเกินไป
- สวัสดีครับ
- ผมกัปตัน สัญชัย
- ขณะนี้ท่านกำลังเดินทางไปกับ
- รถไฟสายวัชราวลี
- กลับมาอีกครั้ง นะครับ
- ขอใช้เวลาอีกไม่นาน
- ไม่เกิน 15 นาที
- จะร่อนจอดลงบนดวงจันทร์
- ขอให้ทุกท่านเดินทาง
- ด้วยความสบายใจมั่น
- รถไฟพิเศษขบวนนี้
- มีวัชราวลีนำทาง
- ฉันคิดว่ามันคงดี
- ถ้าเราได้ยืนห่างๆ
- โดยไม่ชิดจนเกินไป
- อาจทำให้ใจลอย ไปถึงไหน
- ถึงแดนดินใด ที่ไหน
- ก็ไม่ได้เตรียมดวงใจ
- กับเหตุการณ์นี้
- ฉันคิดว่าคงดี
- ถ้าเราได้ลองรู้จัก
- พูดทักและทายกันเบาๆ
- ข้างกายเธอ
- คนที่ไหน
- เธอมาเป็นแฟนฉันไหม
- มันคงพูดยากเกินไป
Comments 1