ถนนสายแสงตะวัน
บ่อยครั้งที่ฉันเคว้งคว้าง
- บ่อยครั้งที่ฉันเคว้งคว้าง
- เดินไปท่ามกลางผู้คน
- สั่งให้เท้าสองเท้า
- นั้นก้าวไปอย่างเหนื่อยล้า
- มีแต่ความคิดท้อแท้ในใจ
- กับเกมชีวิตและโชคชะตา
- กับปัญหาที่ฉัน
- ไม่คิดจะสู้ต่อไป
- แต่ฉันบังเอิญมองไป
- ไปเจอภาพชายผู้หนึ่ง
- ที่วันนี้สองขาของเขา
- โดนตัดขาดหาย
- ชายหนุ่มคนนั้นเขาใช้ขาเทียม
- ผลักดันชีวิตของเขาให้ก้าวไป
- และยังคงมีแววประกาย
- ในตาคู่นั้น
- กลับทำให้ฉันค้นพบว่าฉัน
- ไม่ได้อ้างว้างเดียวดายต่อไป
- ยังมีผู้คนมากมาย
- ที่เขาต้องดิ้นรนยิ่งกว่าฉัน
- และความหวังที่พวกเขามี
- มันเหมือนแสงของตะวัน
- ที่จะเป็นแรงใจ
- ให้ฉันยังคงก้าวไป
- ชายชราคนหนึ่ง
- นั่งลงที่ตรงข้างทาง
- หยิบเอาของไร้ค่า
- เสื้อผ้าเก่าๆ มาขาย
- ภาพเด็กผู้หญิงน้อยๆ คนหนึ่ง
- หยุดยืนข้างรถร้องขายมาลัย
- ซ่อนความหวังน้อยๆ นั้นไว้
- ใต้เงาหมอกควัน
- กลับทำให้ฉันค้นพบว่าฉัน
- ไม่ได้อ้างว้างเดียวดายต่อไป
- ยังมีผู้คนมากมาย
- ที่เขาต้องดิ้นรนยิ่งกว่าฉัน
- และความหวังที่พวกเขามี
- มันเหมือนแสงของตะวัน
- ที่จะเป็นแรงใจ
- ให้ฉันยังคงก้าวไป
- ทุกๆ ครั้งที่เสียงหัวใจ
- อ่อนลงทุกที
- ที่ถนนสายนี้
- นัดฉันมาบอกความหมาย
- ภาพจากถนนสายแสงตะวัน
- บอกเล่าให้ฉันเห็นโลกที่เป็นไป
- ช่วยหล่อเลี้ยงชีวิต
- ฉันไม่ให้หมดหวัง
- บอกให้ฉันได้รู้
- ว่าฉันยังคงมีหวัง
- และวันนี้ฉันพร้อม
- จะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง
ความเห็น 1
🎸 🤟