ท่าน้ำ
อันความลำเค็ญ
- อันความลำเค็ญ
- ที่เป็นท่าน้ำ
- คิดดูก็กรรม
- สุดจะช้ำ จำใจทน
- ต้องรอสนอง รับรองผู้คน
- ให้ข้ามพ้น ทางธารา
- บ่ายเย็นค่ำเช้า
- เขามาพึ่งเรา
- ก็ยามเขารอ นาวา
- เหยียบเราขึ้นลง พะวงอุรา
- ปราถนาเพียงเสบย
- เขา ลืม เลือนเรา
- พอ เขาผ่านไป
- มิเคยสนใจ อาลัยเลย
- ถึง คราว จำเป็น
- จึง เห็นค่าเอย
- ใช้เราเหมือนเคย คนเอยคน
- แม้นมีชีวัง
- เหมือนดังปวงชน
- จะช้ำกี่หน
- กี่หนเล่าหนา กี่หนเล่านา
- โถใครเหมือนดังท่าน้ำ
- เขาคงแสนระกำ
- ดวงกมลเรื่อยมา
- เขาเกื้อหนุนคน
- บนความศรัทธา
- รางวัลนั่นหนา
- ก็คือท่าน้ำเอย
- อันความลำเค็ญ
- ที่เป็นท่าน้ำ
- คิดดูก็กรรม
- สุดจะช้ำ จำใจทน
- ต้องรอสนอง รับรองผู้คน
- ให้ข้ามพ้น ทางธารา
- บ่ายเย็นค่ำเช้า เขามาพึ่งเรา
- ก็ยามเขารอ นาวา
- เหยียบเราขึ้นลง พะวงอุรา
- ปราถนาเพียงเสบย
- เขา ลืม เลือนเรา
- พอ เขาผ่านไป
- มิเคยสนใจ อาลัยเลย
- ถึง คราว จำเป็น
- จึง เห็นค่าเอย
- ใช้เราเหมือนเคย คนเอยคน
- แม้นมีชีวัง เหมือนดังปวงชน
- จะช้ำกี่หน
- กี่หนเล่าหนา กี่หนเล่านา
- โถใครเหมือนดังท่าน้ำ
- เขาคงแสนระกำ
- ดวงกมลเรื่อยมา
- เขาเกื้อหนุนคน
- บนความศรัทธา
- รางวัลนั่นหนา
- ก็คือท่าน้ำเอย
Bình luận 1
ไพเราะมากๆครับ
